Sözlerin Sultanı

HÜZNÜM GELDÄ°
 
Davetsiz misafirim;hüznüm yine geldi.Hem de çat kapı.Müsade istemeden,iÅŸim var mı,ona katlanabilecek durumda mıyım diye sormadan.Her zamanki gibi gözlerimden girdi; yüreÄŸime kadar iniverdi yüzsüzce.Sonra benliÄŸimin benim bilmediÄŸim bir yerlerinde sinsice bekleyen,hüznümün geldiÄŸi anda ortaya çıkan kısmı ile buluÅŸtu yine.YüreÄŸime oturdular iki dedikoducu kadın gibi.BaÅŸladılar konuÅŸmaya.GeçmiÅŸime gittiler önce,KeÅŸkelerimle devam ettiler.Sonra beni geleceÄŸimle korkutma çabaları baÅŸladı.Ne kadar da keyifliler.
 
Önceleri,çok önceleri onların konuÅŸmalarından etkilenir,hatırlattıkları ile yüreÄŸimde oluÅŸan piÅŸmanlık,öfke,umutsuzluk denizinde boÄŸulurdum.Üstelik yalnızlığımla.O ikisi baÅŸbaÅŸa verince ben yalnızlığıma sığınırdım.Sonra,ne yazık ki yıllar sonra,hem de en güzel yıllarımdan sonra tüm gücümü toplayıp savaÅŸ açtım o iki düÅŸmana.Keyiflerini bozdum.Åžaşırdılar.Çünkü onlar  geçmiÅŸimi sorgulamama neden olmaya çalıştıkça ben sorgulamaları bırakıp hatalarımdan aldığım dersleri hatırlamayı öÄŸrendim.YüreÄŸime sinsice akıttıkları zehiri hoÅŸ melodiler dinleyerek yok etmeyi baÅŸardım.Ellerim boÅŸ deÄŸildi artık;kalemim vardı.Yalnızlığımla kahrolacağımı sandıklarında dostlarım yanımdaydı.GeleceÄŸimden korkutmaya çalıştıklarında dualara sığınıyor,”iÅŸin Allah’a kaldıysa” diye alay ettiklerinde çabalarımı hatırlıyordum.Hak çalışanın yanında idi,biliyordum.
 
Böylece ben kazandım.Pes eden onlar oldu.Åžimdi olduÄŸu gibi.Ä°ÅŸte hüzün gitti bile.Sinsi düÅŸman da gizlendiÄŸi yere sığındı,hüznün geri gelmesini beklemek üzere.Bense nihayet yüreÄŸimle sevgi,neÅŸe,mutluluk,minnettarlık,umut üzerine keyifli bir sohbet etmek üzere baÅŸbaÅŸa kalabildim.Gülümsememi ve umutla geleceÄŸe bakan pırıl pırıl gözlerimi de bu keyifli sohbete dahil etmeyi unutmadım elbette.Åžimdi hep birlikte el sallıyoruz davetsiz misafirimize.Güle güle hüzün.HoÅŸgeldin huzur…
 
DÄ°LEK