Sözlerin Sultanı

BeyoÄŸlu’ndan Dolmabahçe’ye Taşınan Bir Aralık AkÅŸamı  

Sus pus olmuÅŸ puslu bir Ä°stanbul muydu yüzünyoksa çok bildik hüzünler mi taşınmıştı yüzüne.
Dolmabahçe’de, çay tadında…
Divit ucuyla yazılmış bir aÅŸkın sureti vardı avuçlarında, tarih bir baÅŸka iklimin kıvamını gösteriyordu.
Ben rehnedilmiÅŸ yelkovan gibi…Hani akrep’i seven ama yüreÄŸi takvim yokuÅŸlarında…

Sinemada elinin elimde terleyiÅŸinin bir anlamı olmalı, sesinin sesimde yankılanmasının…
Sanki perdedekine üzülmüÅŸ ya da sevinmiÅŸsin de tesadüfen akmış yüzün içime…
Yalan!Sen perdeye bakıyorsun, fikrin benim seyir defterimde…
Ve ben amerikanca bir filmi kürtçe seyrediyorum.
Kadın, BeyoÄŸlu’nda bir kış akÅŸamında, üstündeki deri montun sahibi küs, soÄŸukluÄŸundan muzdarip yürüyordu…
Adam da…
Yürümek hiçbir ÅŸeyi çözmüyordu , bazı aralık akÅŸamlarında…
Parmağında yaralı bir öyküyü taşıyordu adam…Kadının yüzünde bir hüzün…
Hüzünlü aralık akÅŸamında bir yüzük…YüzüÄŸün yüzünde dünya güzeli bir kadının kehaneti…
Soğuğun ve karanlığın vehameti!

Hayatı, bir baÅŸkasının pantolonu gibi küçültülmüÅŸ, daraltılmış..
Ä°lk sahibinin o pantolonla yaÅŸadığı ÅŸeyler, yani pantolonu pantolon yapan anılar, bazı ilkbahar bereleri yüzünden yapılan yamalar, ter tüketen yazlar…
YaÅŸananlara bir beden büyük geliyor artık hayat!

Bir aÅŸkı paylaÅŸmak için çok geç, bir paylaşıma aşık olmak içinse erken…
Beni sevda yerimden vurdu yine zaman…Åžimdi sana söylenecek tek cümle:
BENDE SANA YETECEK KADAR BEN KALMADI…
 
YILMAZ ERDOÄžAN