Sözlerin Sultanı

BEDELÄ°NÄ° YÜREĞİMLE ÖDEDİĞİM EN MASUM GÜNAHIMDIN

“ Varlığın acı veriyor olsaydı bana;
Seni ölüme sevmez,
GelmeyeceÄŸini bile seni beklemezdim hala.
Ben sensizlikte bile "seni yaşıyorum" sevgili… ”

Mevsim, sonbahara akarken ben de sana geliyorum. Elimde yokluÄŸun yüreÄŸimde suskunluÄŸunla sana geliyorum sevgili. Ilık bir Eylül gecesi kentin yorgun kaldırımlarında tanıdık kelimeler arıyorum sevdana dair. Sana dair tek bir kelime yeterdi bana. Tek bir nefes bile gülümsemem için yeterdi bana..Sensizlikte kanarken sol yanım, ben hep seni düÅŸledim zembereÄŸi kırılmış zamanın avuçlarında. Seni aradım güneÅŸin sıcak alnında, senin ellerini aradım yaÄŸmurun ıslak dualarında.

Sana gelirken toprak yaÄŸmur kokuyordu sokaklar ise yalnızlık… Sana çıkan tüm yollar arsız dikenlerle süslenmiÅŸti sanki. Ayaklarım kan revan..Bir yanım uçurum bir yanım sensizlik ama her ÅŸeye inat sana geliyorum. Hava puslu, etraf ise sensizlik .. Dikenlere aldırmadan yalınayak yürüdüm gecenin dar sokaklarında. YüreÄŸimle ezdim tüm engelleri, ayaklarımla öptüm yollarındaki ikiyüzlü dikenleri. Her ÅŸeye inat sana geliyorum bir elimde mevsimlerin koynundan çaldığım ılık bahar bir elimde bulutların saçlarından arakladığım rüzgar ile .. Bir ömür uzaktan sana geliyorum bir elimde bir avuç gülüÅŸ karakışlarda güneÅŸ bil diye bir elimde bir yudum umut zifiri karanlıklarda aydınlığa sımsıkı tutun diye. Sana geliyorum sevgili….

Unutmadan sevgili; gittin diye meteliksiz bir intiharın ayakuçlarına boynunu büken bir kukla olmadım hiçbir zaman. GittiÄŸin gün kansız ve acımasız bir ihtilalin demir kelepçeli zamanlarından kaçıp sen diye ipsiz uçurumlara sığındım. YokluÄŸunda kimi zaman bir çocuk gibi koynunda aÄŸladım kimi zaman kirpiklerinden ıslak yaÄŸmurlara kaçtım. Sensizlikte her gece arsız fırtınalarına göÄŸüs gerdim ve esrarkeÅŸ yangınları sen diye koynuma alıp yüreÄŸimde közledim yalnızlığının ıslak çığlıklarını. Evet gittiÄŸin gün sen kokan kelimelerim çıplak kaldı dudaklarımda. YüreÄŸim gözyaşına asılı kaldı gözkapaklarımda. Ama hiçbir zaman boynumu bükmedim yokluÄŸuna. Pes etmedim sensizlikte kıyılarıma vuran hasret dalgalarına. Direndim, savaÅŸtım yalnızlığınla. Kan revan içinde kalsam da, bilmediÄŸim fırtınalarda sensiz savaÅŸsam da ben hiçbir zaman “ yalnızlığına “ yenilmedim sevgili….

GittiÄŸin günden beri tek bir kelime konuÅŸmadık seninle. Giderken seninle gitti taze baharlarım. Yetim kaldım mevsimlerin koynunda. Gözlerindeki sıcaklığı aradım güneÅŸin sınırsız coÄŸrafyasında. Seni sordum memleketimden göçen turnalara. Ama bulamadım seni. YüreÄŸimin derinliklerinde. kaybetmiÅŸtim seni. Aldığım nefeste, hayata bıraktığım her gülüÅŸte seni aradım. Bulamadım iÅŸte. Ucube binaların nemli duvarlarına dayanıp sana aÄŸladım. Dudaklarımı kapatıp kelimelerimle yalnızlığına aÄŸladım. Ama hiçbir zaman ne kadere ne de sana isyan ettim. Gittin diye hiçbir zaman suçlamadım seni. Varlığına küfürler edip arkandan beddualar savurmadım hiçbir zaman. GitmiÅŸtin beni “ sensiz “ bırakarak. GitmiÅŸtin aramızda yaÅŸananları bir kibritle zamansız yakarak. Ama gittin diye hiçbir zaman unutmadım seni. YokluÄŸuna inat yaÅŸattım seni. Gittin diye bir ikindi vakti kefensiz satırlara gömmedim seni. Varlığın bana hiçbir zaman acı vermedi ki ben seni gidiÅŸinle suskunluÄŸuna gömeyim sevgili…Seni “ sen “ diye sevdim ben. Varlığına inat yokluÄŸunda bile sevdim seni. Sana duyduÄŸum sevgim bir günlük olsaydı eÄŸer; seni “ sensizlikte “ bile yaÅŸatmazdım sevgili. Seni hiçbir zaman “ acılarımın metresi ” diye sevmedim ki ben. Ben yüreÄŸindeki sıcaklığı, tenindeki saklı baharları ve gözlerindeki ıslak gözyaÅŸları sevdim. Seni hep " aldığım nefes " bildim. YüreÄŸime dokunduÄŸun için, yarım bir adamı sevginle tamamladığın için sevdim seni…

Satırlarıma sonvermeden bilmen gereken bazı ÅŸeyler var sevdiÄŸim. Ä°yi dinle beni sevgili. Cümlelere deÄŸil kelimelere örülmüÅŸ anlamları iyi algıla sevgili.. YokluÄŸunda seni aradım yorgun gecenin gri sabahlarında. Yalnızlığında kanattım fakir kelimelerimi. Dilimde birikmiÅŸ ve bir kaç cümleyi geçmeyen itirafım var sana canım. Ä°yi dinle beni ÅŸimdi. Sensizlikte “ seni aldattım sevgili “. Yanlış duymadın sevgili. Açık açık utanmadan sıkılmadan seni aldattığımı söylüyorum sevgili. SensizliÄŸin soÄŸuk gecelerinde seni aldattım. Hem de defalarca… BaÅŸucumda bu imkansız sevdanın sevapları dururken ben seni “ günahlarınla “ aldattım sevgili. YokluÄŸunda kanarken tövbesi yarım kalmış günahlarınla seviÅŸtim yalnızlığının buz tutmuÅŸ yatağında. Her gece bedenimi ateÅŸlere serip günahlarınla seviÅŸtim kan ter içinde. KözlenmiÅŸ bedenimle, terkedilmiÅŸ yüreÄŸimle tövbesi oldum en masum günahlarının. Seni sensizlikte “ senin günahlarınla “ aldattım sevgili…Sen benden uzaklarda iken bensiz zamanlarda iÅŸleyeceÄŸin her günaha bedenimle kefil oldum. Körpe ve filizlenmemiÅŸ acılarını satın aldım ömür defterinden. Evet, tüm günahlarını ve bensiz yaÅŸayacağın tüm acılarını satın aldım karşılığını “ yüreÄŸimle “ ödeyerek.

Sen bu satırları benden uzaklarda okurken ben bir kelebek edasıyla baharın ince dallarından binlerce çiçeÄŸi yüreÄŸimin eteklerine topluyor olacağım. Bir gün Cennetin taze baharlarında buluÅŸtuÄŸumuzda giyineceÄŸin “ beyaz duvağı “ süslemek için en parlak yıldızları çalacağım gecenin kirpiklerinden. Sen benden “ bir ömür “ uzaklıkta yaÅŸarken sensizlikte bile sen varmışçasına sevdana nefes alıyor olacağım. Her gece günahlarınla seviÅŸip güneÅŸle beraber perdelerine gelip yüzüne ilk gülümseyen ben olacağım sevgili… Sen beni unutsan da ben seni yüreÄŸimde yaÅŸatacağım. Uzaklarda bir yerde yaşıyor ve nefes alıyor olmanı en büyük mutluluÄŸum bilip acılarına delicesine yanacağım. KözlenmiÅŸ yüreÄŸimle bir sonbahar gecesi ıslak saçlarına yaÄŸacağım avuçlarımda güller ile. Gözbebeklerinden yuvarlanıp ayakuçlarına serileceÄŸim. GülüÅŸlerini nefesim bilip “ sensizlikte “ bile sana yaşıyor olacağım sevgili. Adını yüreÄŸime vurulmuÅŸ bir mühür bilip dudaklarında anılan dua olarak hep seninle nefes alacağım sevgili..

“ Sen bana “ bir ömür “ uzakken ben sana bir nefes kadar yakınım sevgili.
GelmeyeceÄŸini bile bile ben hala seviyorum seni. “

Gün gelecek,
Adımı unutmak zorunda kalacaksın
Puslu gecenin yorgun sabahında.
Bir kibrit çakıp yaÅŸananlara,
Tek tek yakacasın benli hatıraları
Ömür defterinin en masum günahında.

Duvarlarında asılı takvimlerden düÅŸen
Bir gün gibi,
AÄŸladığında yüreÄŸine gömülen
Bir hüzün gibi
Yavaş yavaş eriyeceğim dudaklarında.
Ama ben sana inat,
YokluÄŸuna inat,
Bedenimle közleneceÄŸim günahlarında.

Seni benden alan kadere,
Tek bir kelime etmeden
Seni içimde yaÅŸatacağım.
Çünkü ben senin;
“ Bedelini yüreÄŸimle ödediÄŸim
En masum günahındım….”

İsmail Sarıgene